دختر نازم
من عاشق شعرهای مولانا وحافظ هستم ...اینم یکی از اشعار مهمش که اینجا مینویسم تا بزرگ شدی همه کتابهای مولانا روبخونی مخصوصا ٧ تا مثنوی رو اونوقته که دختر گلم میفهی زندگی واقعی چیه واصلا برای چی تو این دنیا هستی و هرگز از زندگی بیزارنمیشی تازه عاشق همه انسانه میشی وهمه را بی قید وشرط دوست خواهی داشت وبرایت فقیر وغنی فرقی نخواهد داشت. ودوستانت را از بین آدمهای اهل معرفت انتخاب خواهی کرد نه از روی لباس و کفششان ... به انسانها به خاطر ثروتشان احترام نخواهی گذاشت بلکه به خاطر فهم وادراکشان این احترام را خواهی گذاشت همیشه بیزار بودم از آدمهایی که فقط درانتخاب دوستیشان به ظاهر آدمها توجه میکنند
احمد کایا خواننده ترکیه یه ترانه داره که تو ش میگه لباسهایی رو دیدم که توش انسان نیست وانسانهایی را دیده ام که تنشان لباس نیست چه زیباست این شعر ادم تنش میلرزد...
و اما شعر مولانا تقدیم به دخترم ودوستان عزیزم
-تا در طلب گوهر کانی ...کانی(یعنی که آنی)
-تا در هوس لقمه نانی ...نانی (یعنی نه آنی)
این نکته رمز اگر که دانی...
هر چیزی که در جستجوی آنی ...آنی
(یعنی همان چیزی که همیشه دنبالش هستی غیر از آن نیستی ...هر کس در زندگی سراغ چیزی میرود یکی دنبال علم ...یکی دنبال دزدی ...یکی دنبال کلاهبرداری ...یکی همیشه حسادت میکند به موفقیت دیگران وبیشتر از هرکس خودش میسوزد وآسایش ندارد ...خلاصه در زندگی دلت هرچقدر خوب وپاک باشد خوشبختی هم با توست ...اگر دنبال اذیت وآزار دیگران وخراب کردن زندگیشان باشیم ...طبق قانون کائنات ضررش باز وباز به خودمان برمیگردد...